Een jongetje, geplakt op beton. Hij lijkt wat nerveus, friemelend met zijn handjes. Zijn ogen verborgen onder zijn pet. Er is niet veel ruimte op het beton, maar degene die het jongetje heeft aangebracht heeft geprobeerd deze zoveel mogelijk naar rechts te plakken. Achter het jongetje op het beton staat een roze muur.
Er gebeurt iets met me als ik lang naar dit jongetje kijk, mogelijk omdat hij daar zo eenzaam staat, los van de andere graffiti. Hij wordt daardoor echter voor me, een soort landmark op een groot terrein waar verder alles door elkaar heen is gespoten en geplakt. Dit jongetje is alleen en heeft dus alle tijd voor je. Misschien mag ik hem ook zo graag omdat hij iets verlegens en bescheidens heeft. Eigenschappen die ik weet te waarderen.