Er was eens een klein restaurantje op de hoek van het plein met een beperkte, maar excellente keuze uit eenvoudige tapas en wijn. Opeens was het restaurantje weg, maar de muur waar ik tegenaan keek als ik daar op het terras ging borrelen was er nog. Het is de muur van een afbraakpand en het is een muur die me heel vrolijk maakt; zo veel plaatjes en kleuren krioelend en buitelend over elkaar heen.
Het tekent voor mij die prachtige wijk El Carmen, en ook voor een deel, de Spaanse ziel. Cees Nooteboom schreef ooit dat de Spaanse kunst gaat over drie dingen: seks, dood en religie. Dat klopt ten dele, want hij mist één heel wezenlijk onderdeel; La fiesta! Daar gaan het Spaanse leven en de Spaanse kunst zeker ook over.