Een gezicht, maar wiens gezicht? Het kijkt ons wat melancholiek en nadenkend aan. Of beter, hij kijkt langs ons heen. Boven hem de blote schouder van een jonge vrouw, onder hem een kind met een palet met waterverf, althans dat denk ik. Hij hangt op een plek waar ze veel vintagemeubeltjes verkopen. Meubels die niks waard waren en nu veel meer.
In Berlijn hebben ze twee markten met vintage en prullaria waar ik graag kom; het RAW-gelände en de markt bij Prenzlauerberg. De tweede vind ik eigenlijk mooier maar daar zijn minder muren om te fotograferen. Er stond vroeger wel een muur, maar daar werden mensen doodgeschoten.